Oscypek produkowany jest w kształcie dwustronnego stożka. Długość sera wynosi od 17 do 22 cm. Średnica w najszerszym miejscu ma 6-10 cm. Masa sera to 0,6-0,8 kg. Najszersza część ma walcowaty kształt i jest zdobiona typowymi dla regionu wzorami. Zdobienie odciskane jest w rozszczepialnej drewnianej foremce, tzw. „oscypiorce”.
Składniki twaróg 1 kg. margaryna 1 kost. cukier 1 szkl. jajko 6 szt. budyń śmietankowy 1 szt. rodzynki 10 dkg. sok z cytryny Wyślij składniki na: Przepis i sposób przygotowania masa serowa do sernika twaróg jeśli mamy niemielony to zemleć w maszynce do mielenia,rodzynki zalać wrzątkiem i odstawić do spęcznienia,w naczyniu utrzeć margarynę z cukrem na puszystą masę dodać żółtka cały czas ucierając dodać twaróg,budyń śmietankowy,otartą skórkę z cytryny oraz sok cytrynowy całość wymieszać i na koniec wsypać osączone rodzynki i ubitą pianę z białek na sztywno ponownie wymieszać i tak przygotowaną masę wylać na kruche ciasto następnie upiec na złoty kolor.
Ser dojrzewający owczo-kozi z kozieradką to ser typu gouda produkowany w proporcji 50% mleka owczego oraz 50% mleka koziego. Dojrzewający minimum 3 miesiące. Ser delikatny, elastyczny. Świetnie się topi, najsmaczniejszy jest spożywany bez termicznej obróbki na desce serów.
Strona głównaPrzepisyArtykułyWarsztatyNarzędzia IMCU kalkulatorKontaktOleje nierafinowane do serów Od naturalnego surowca... Mleko krowie, kozie, owcze... Poprzez etapy produkcji... zakwaszanie, formowanie, dojrzewanie... Aż po efekt końcowy! Sery, jogurty, masło, śmietana... StartPrzepisyOscypiorki Przepisy Receptury różnych gatunków sera. Składniki, proces warzenia, opis dojrzewania. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z Sortuj Nazwa Kategoria Stopień trudności Ser podpuszczkowy twardy, dojrzewający. Smak powinien być łagodnym, z wyczuwalnym smakiem maślanym. Kolor jasny, zależny od pory roku. Ser z założenia ma być ślepym (dopuszczalnymi są nieliczne oczka). Orzeźwiający napój z jogurtu z wodą pochodzenia tureckiego, z dodatkiem soli, czasem mięty lub pieprzu. Nazwa Caciotta obejmuje szeroką gamę prostych, wiejskich serów ze środ
masa (serowa) z mleka owczego przerabiana na bryndzę (w postaci kilkukilogramowych brył) wiskoza: lepka masa powstała w wyniku działania ługu sodowego i dwusiarczku węgla na celulozę: glinowodór: wodorek glinu, biała, bezpostaciowa masa zapalająca się samorzutnie na powietrzu, ma silne własności redukujące: piana
Mozzarella to włoski ser, który wyróżnia się delikatnym i kremowym smakiem, a także niepowtarzalną fakturą oraz rozpływającą się w ustach konsystencją. Jest podstawowym składnikiem niemal każdej włoskiej pizzy czy lasagne. Doskonale sprawdza się jako dodatek do grzanek, zup, zapiekanek czy sosów do makaronów. Jest głównym składnikiem sałatki Caprese. Mozzarella jest smaczna, ale czy zdrowa? Zobacz film: "Jak ograniczyć węglowodany w diecie?" spis treści 1. Co to jest mozzarella? 2. Jak powstaje mozzarella? 3. Właściwości odżywcze mozzarelli 4. Co zrobić z mozzarelli? rozwiń 1. Co to jest mozzarella? Mozzarella to niedojrzewający ser podpuszczkowy z masy parzonej. Pochodzi z południowych Włoch, z regionu Kampania (miasto Aversa). Jest smacznym serem posiadającym oryginalne walory smakowe i niepowtarzalną fakturę. Jak wygląda i smakuje? Wyróżnia go konsystencja: delikatna, kremowa, miękka i wilgotna, o włóknistej strukturze oraz śnieżnobiała barwa i delikatny, łagodny smak przypominający mleko. Mozzarella dobrej jakości powinna charakteryzować się białą lub lekko żółtą barwą oraz gładką, błyszczącą powierzchnią bez dziurek. Oryginalny ser mozzarella wytwarza się ze świeżego mleka bawolic (samice gatunku wół domowy) lub mleka krowiego bądź ich mieszanki. W niektórych regionach Włoch mozzarellę wytwarza się także z mleka koziego lub mleka owczego. Najbardziej cenioną odmianą mozzarelli jest mozzarella di bufala Campana (bufala mozzarella). Produkuje się ją według tradycyjnych historycznych receptur z miasta Aversa w prowincji Caserta, wyłącznie w regionie Kampania. Trzeba wiedzieć, że mozzarella wyprodukowana według oryginalnego przepisu jest bardziej delikatna, miękka i kremowa niż wytworzona z mleka krów. Produkt ten znajduje się na liście produktów o Chronionej Nazwie Pochodzenia (PDO). 2. Jak powstaje mozzarella? Jak powstaje ser mozzarella? Aby ją otrzymać, mleko jest zaprawiane podpuszczką. Gdy białko się zetnie, rozpoczyna się proces naturalnej fermentacji. Kiedy masa powstały skrzep tnie się na małe kawałki i odsącza z serwatki, po czym pozostawia się do zakwaszenia. Następnie masa serowa jest ugniatania i rozciągana dotąd, aż powstanie charakterystyczna włóknista struktura z widocznymi nitkami. Formuje się z niej kulki mozarelli lub zaplata je w warkocz. Ser jest sprzedawany w postaci mniejszych bądź większych kulek zanurzonych w serwatce lub na wagę (formowana w walce). Mozzarella jest pakowana próżniowo w plastikowe torby lub tacki, zanurzona w solance. Dostępna jest też także mozzarella wędzona. 3. Właściwości odżywcze mozzarelli Czy mozzarella jest zdrowa. Okazuje się, że tak, ponieważ zawiera wiele witamin (to głównie witaminy z grupy B, takie jak witamina B2 (ryboflawina), witamina B6 (pirydoksyna), witamina B7 (biotyna), witamina B12 (kobalamina), a także witaminy A, D oraz E) oraz minerałów (wapń, cynk, magnez, potas, fosfor czy selen). Mozzarella to bogate źródło białka, które jest bardzo ważnym składnikiem budulcowym oraz funkcjonalnym w organizmie. Zawiera sporo tłuszczu. Jest kaloryczna. Porcja 100 g zawiera 280 kcal. Na produkty bogate w nasycone kwasy tłuszczowe trzeba uważać, ponieważ ich nadmiar w diecie może zwiększać ryzyko rozwoju chorób sercowo-naczyniowych i stanów zapalnych stawów, a i niekorzystnie wpływać na profil lipidowy. To dlatego osobom z nadwagą i otyłością, a także z grupy ryzyka chorób układu krążenia mozzarella nie jest polecana. Lepszym produktem jest mozzarella light, produkowana z odłuszczonego mleka. Porcja 100 g zawiera około 150 kcal. 4. Co zrobić z mozzarelli? Ser mozzarella dobrze smakuje zarówno podany na zimno, jak i po obróbce termicznej (nie rozpływa się podczas pieczenia, a tworzy miękką, ciągnącą się polewę). Pasuje do wielu dań – pikantnych i słonych, ale i mniej wytrawnych. Jest bardzo uniwersalny. Idealnie komponuje się z różnymi produktami, a dzięki temu, że ma delikatny smak, nie dominuje składników dania i nie definiuje potraw. Co zrobić z mozzarelli? Można ją wykorzystać do takich dań jak: sałatka Caprese, pomidory z mozzarellą i bazylią, pizza, także pizza z tortilli czy pizza z kalafiora (to podstawowy ser do pizzy), lazania, warzywno-owocowa sałatka z mozzarellą, sałata z mozzarellą, szaszłyki z pomidorkami i bazylią, tarta ze szpinakiem i fetą, ale i inne tarty, krem z pomidorów, zapiekanka z cukinii i mięsa mielonego, makaron z mozzarellą, pieczonymi pomidorami i bazylią, kurczak z mozzarellą, faszerowane warzywa: bakłażan, cukinia, papryka czy pomidory oraz pieczarki, naleśniki zapiekane z kurczakiem i warzywami, szparagi zapiekane z mozzarellą, szynką i serem, pierś z kurczaka z mozzarellą i pomidorami, kanapki, tosty czy grzanki. polecamy
O wyszukiwarce przepisów. Mikser Kulinarny wyszukuje przepisy z polskich blogów kulinarnych, tym razem wyszukiwany jest przepis na masa serowa bez pieczenia.Kulinarne archiwum Miksera Kulinarnego zawiera w tej chwili 1 401 382 sprawdzonych przepisów kulinarnych.
Czy ktoś z nas nie zna rewelacyjnych w smaku: greckiej fety, włoskiego parmezanu, francuskiego roquefort, czy szwajcarskiego ementalera? Kiedyś zagraniczne sery skosztować było można zwłaszcza podczas podróży, dziś dostępne są niemal w każdym sklepie. Kojarzone są z wykwintnymi daniami, przekąskami oraz dodatkami do win. Dlatego też pytając kogoś z jakim krajem kojarzą mu się sery, z pewnością odpowie, że z Francją lub Szwajcarią. Jednak jak wykazały badania archeologiczne pierwsze dowody (pochodzące sprzed 7500 lat) na wytwarzanie sera znaleziono? w Polsce. Polskie sery zazwyczaj kojarzone są szeroko dostępnym, możliwym do samodzielnego wyprodukowania w domu serem twarogowym. Hasło "tradycyjny polski ser" zazwyczaj nasuwa na myśl podhalańskie oscypki. Jednak czy to wszystkie polskie wyroby? Jakimi jeszcze serami możemy z pewnością pochwalić się na europejskim i światowym rynku? Poniżej przegląd polskich Czytaj dalej ▼Oscypek To najpopularniejszy polski ser produkowany na południowych terenach Polski. Podhalański oscypek wytwarzany jest z mleka owczego w postaci niedużych, wrzecionowatych bloków. Charakteryzuje się zdobionymi brzegami, od których najprawdopodobniej pochodzi jego nazwa. Jest bardzo twardy, o zbitej konsystencji, a w smaku słony. W pierwszym etapie produkcji oscypków mleko owcze trafia do drewnianego naczynia, a następnie jest cedzone przez lniane płótno. Następnie do mleka dodawana jest podpuszczka, dzięki której powstaje masa serowa. Jest ona odcedzana i formowana, a następnie moczona w solance przez jedną dobę. Następnie ser leżakuje i jest poddawany procesowi wędzenia. Oscypek jest chroniony przez unijne prawo Chronionej Nazwy Pochodzenia (PDO). Tradycyjny osypek może być wytwarzany od maja do września, a jego masa musi wynosić od 60 do 80 gramów, a długość od 17 do 23 cm. Turyści odwiedzający polskie góry mogą rozkoszować się smakiem oscypków niemal na każdym kroku. Na każdej ulicy spotkać można sprzedawców tego przysmaku, którzy oferują go w różnych formach i z różnorodnymi dodatkami np. żurawiną, czy powidłami. Oscypek może stanowić doskonały dodatek do zapiekanek i sałatek. Często też jest pieczony lub smażony i podawany ze słodkimi Nazwa oscypek często błędnie używana jest do nazywania sera redykołka, który wytwarzany jest z resztek pozostałych z wyrobu oscypków. Redykołka spotykana jest często w formach wrzeciona, parzenic czy zwierząt. Ser ten od 2009 roku jest chroniony certyfikatem chronionych nazw pochodzenia i oznaczeń (bunc) Kolejnym serem pochodzącym z Podhala jest bundz (bunc). Wytwarzany jest z mleka owczego, a proces jego produkcji wygląda podobnie do produkcji oscypka. Masę serową odcedza się i formuje duże bryły. Bundz ma łagodny, delikatny smak i biały kolor. Może być spożywany bezpośrednio lub jako dodatek do owoców, warzyw, chleba czy podhalańska Bryndza podhalańska to kolejny ser pochodzący z rejonu polskich gór, produkowany z mleka owczego. Często nazywana jest owczym twarogiem. Ma słony, intensywny smak oraz biały kolor. Jego konsystencja jest miękka i przypomina pastę. Mleko do produkcji bryndzy zaprawia się podpuszczką, a następnie masę serową oddziela od serwatki i rozbija się na mniejsze bryłki. Ser odciska się ręcznie a następnie pozostawia dojrzewaniu od 4 do 12 dni. Następnie ser wyrabia się z solą na jednolitą masę. Bryndza od 2007 roku jest chroniona certyfikatem Chronionej Nazwy wielkopolski To ser pochodzący z terenów Wielkopolski, wytwarzany z mleka krowiego ser dojrzewający. Ma jednolity, elastyczny, miękki miąższ oraz małe, nieliczne oczka. Ma owalny kształt płaskiego cylindra o wypukłych bokach. Produkowany jest w blokach o średnicy 10 cm i wysokości 4 cm. Ma delikatny, łagodny i aromatyczny bałtycki To pełnotłusty ser podpuszczkowy, wytwarzany z mleka krowiego w rejonach województwa zachodniopomorskiego. Produkowany jest w blokach o masie 2,5-3 kg. Ma miękki, elastyczny miąższ, w którym widoczne są liczne drobne oczka. Ma łagodny, lekko kwaśny smak. Ser bałtycki produkowany jest od lat 70 XX mazurski To rodzaj sera dojrzewającego, podpuszczkowego, produkowanego z mleka krowiego na terenach mazurskich jezior. Ma kremowy, miękki i elastyczny, miąższ. W smaku jest pikantny i lekko kwaśny. Produkowany jest w blokach o kształcie zgorzelicki Jest to ser produkowany na terenach Dolnego Śląska z mleka koziego, krowiego lub owczego. Wytwarzany jest w formie lekko spłaszczonej kuli o średnicy ok. 20 cm i masie 2 kg. Jest biały i gładki w przekroju z lekko żółtawym odcieniem na zewnątrz. W smaku jest łagodny, lekko słony, co zawdzięcza przechowywaniu w solance w kamiennym naczyniach. Czy ktoś z nas nie zna rewelacyjnych w smaku: greckiej fety, włoskiego parmezanu, francuskiego roquefort, czy szwajcarskiego...
Średnio ze 100 litrów mleka owczego wytwarza się około 30 kg sera lub 7 kg ghee.. Assaf. Rasa ta pojawiła się dzięki krzyżowaniu owiec Avassi i East Frisian przez izraelskich hodowców. Teraz w swojej ojczyźnie uważany jest za najpopularniejszy. Za rok samica może przynieść do 450 litrów mleka. Assaf jest poszukiwany zarówno w
Sery twarde, dojrzewające, potoczne zwane żółtymi, dobre są wtedy gdy powstają z najwyższej jakości surowca. Najczęściej otrzymuje się je z mleka krowiego, ale również owczego i koziego. Surowcem do wyrobu serów jest mleko najlepszej jakości. Podstawą produkcji każdego sera jest otrzymanie oraz odpowiednia obróbka skrzepu mleka. Nie bez znaczenia jest również proces ich powstawania, począwszy od tradycyjnych, sprawdzonych receptur technologicznych, poprzez umiejętności serowarów, po warunki dojrzewania i przechowywania finalnego wyrobu. To proces długi i skomplikowany. Ich jakość nierzadko ociera się o prawdziwą sztukę. Sery żółte są to produkty mleczne, które wytwarza się przez koagulację mleka (przejście ze stanu roztworu koloidalnego tworzonego przez micele kazeiny, w stan żelu), mleka odtłuszczonego, mleka częściowo odtłuszczonego, śmietanki, śmietanki serwatkowej lub maślanki, białek kazeiny w postaci skrzepu przy użyciu podpuszczki, z którego po dalszej obróbce otrzymuje się masę serową. Masa serowa podlega formowaniu, wyprasowaniu i wysoleniu, a następnie procesowi dojrzewania. Ser w trakcie dojrzewania zmienia swoją konsystencję poprzez zmniejszenie początkowej kruchości i „skórzastości”, i staje się coraz bardziej plastyczny, „woskowy”. W czasie dojrzewania zachodzą w serach złożone procesy biochemiczne rozkładu laktozy, białek, tłuszczów, prowadzące do powstania charakterystycznej dla każdego gatunku konsystencji, oczkowania oraz smaku i zapachu. Dlatego też producenci starają się wyszukać jedną lub więcej z cech charakterystycznych dla sera swojej produkcji, znamionując go odrębną nazwą handlową. Jednak stosowane nazwy handlowe najczęściej odnoszą się do typów serów: holenderskiego i szwajcarskiego oraz ich głównych przedstawicieli: edamski, gouda, ementalski. Sery żółte powinny zawierać wyłącznie tłuszcz mleczny (tab. 1). Sery podpuszczkowe są produktami wysokoenergetycznymi, co jest związane z dużą zawartością tłuszczu. Sery miękkie i półtwarde są mniej kaloryczne niż sery twarde (tab. 2). Są bogate w białko o wysokiej wartości biologicznej. Szczególnie dużo białka zawierają sery twarde – ementaler oraz inne sery szwajcarskie, a także parmezan. Sery podpuszczkowe charakteryzują się wysoką zawartością wapnia (szczególnie parmezan, gruyere, ementaler). Są także podstawowym źródłem ryboflawiny, czyli witaminy B2 – w serach półtwardych z przerostem pleśni jej zawartość jest największa. Sery podpuszczkowe dostarczają też witaminę A, szczególnie bogaty w nią jest ser roquefort. Występuje w nich także witamina B12, wytwarzana przez bakterie stosowane podczas fermentacji. Proces produkcji większości rodzajów serów podpuszczkowych dojrzewających można podzielić na następujące etapy: • przygotowanie mleka; • doprawianie mleka; • zaprawianie mleka podpuszczką; • mechaniczno-termiczna obróbka skrzepu; • formowanie; • prasowanie; • solenie; • dojrzewanie; • pielęgnacja serów. Przygotowanie mleka polega na normalizacji zawartości tłuszczu, pasteryzacji (72-75ºC, 15-20 sek. lub 80-82ºC, 1-2 sek.). Celem normalizacji mleka jest osiągnięcie takiej proporcji kazeiny do tłuszczu, jaka powinna być w gotowym produkcie. Mleka przeznaczonego do wyrobu serów nie poddaje się homogenizacji, jedynie w przypadku serów pleśniowych i typu „Feta” homogenizuje się śmietankę. Niekiedy, przy wyrobie niektórych tradycyjnych serów regionalnych, stosuje się mleko niepasteryzowane. Doprawianie mleka polega na wprowadzeniu takich dodatków jak chlorek wapniowy, barwniki, saletra, zakwas, ewentualnie odpowiednie hodowle pleśni. Chlorek wapniowy wprowadza się w ilościach 10-20 g/kg mleka, w celu zwiększenia zawartości jonów wapnia, warunkujących wytworzenie odpowiednio zwięzłego skrzepu. Dodatek saletry (azotan potasowy - KNO3) do 20 g/kg, hamuje rozwój bakterii z grupy coli i bakterii fermentacji masłowej. W większości krajów UE stosowanie saletry w produkcji sera jest zabronione. Zamiast saletry proponuje się dodatek lizozymu, 20 mg/kg. Lizozym jest substancją antybiotyczną wytwarzaną naturalnie przez organizm ssaków. Barwniki serowarskie stosuje się w celu nadania miąższowi standardowej barwy, typowej dla danego rodzaju sera. W celu dobarwienia stosuje się annato (E160b) i β-karoten, od dawna stosuje się także barwniki roślinne - szafran i biksynę. Dodatek zakwasu, czyli hodowli odpowiednich szczepów bakterii (do uzyskania kwasowości ok. 8ºSH), ułatwia wytrącenie skrzepu oraz wpływa na wytwarzanie się typowych dla danego typu sera cech smakowo-zapachowych i oczkowania w okresie dojrzewania. Wśród stosowanych szczepów bakterii i pleśni wyróżnić można Streptococcus lactis, Str. cremoris, Str. diacetilactis, Str. thermophilus, Lactobacillus casei, Lb. helveticus, Propionibacterium shermani, Penicillium camemberti, P. candidum, P. roqueforti i inne. Zakwas dodaje się w ilości 0,5-3%, uwarunkowanej jego aktywnością, jakością i kwasowością mleka - im lepsza jakość surowca, tym stosuje się mniejszy dodatek zakwasu. Zaprawianie podpuszczką to dodawanie preparatu podpuszczki (około 2 g/1000 kg) do podgrzanego mleka (temp. 28-35ºC). W wyniku działania enzymu po ok. 25-40 min wytrąca się skrzep serowy. Powstanie podpuszczkowego skrzepu mleka jest wynikiem przekształcania rozpuszczalnego kazeinianu wapniowego w nierozpuszczalny parakazeinian. Mechaniczno-termiczna obróbka skrzepu prowadzi do otrzymania masy serowej o określonych cechach, specyficznych dla poszczególnych rodzajów sera. Białko i tłuszcz wykazują wtedy 5-10-krotny stopień zagęszczenia w porównaniu z mlekiem wyjściowym. Proces ten prowadzony w temp. ok. 30ºC, polega na krojeniu skrzepu i mieszaniu powstałej tzw. „gęstwy serowej”. W tym czasie dochodzi do silnego rozwoju bakterii fermentacji mlekowej zakwasu, wzrostu kwasowości oraz wytwarzania enzymów czynnych w późniejszym etapie dojrzewania sera i substancji wpływających na smak i zapach, np. diacetylu. Rozdrobnienie skrzepu i wzrost kwasowości prowadzą do synerezy, czyli oddzielenia serwatki. Silne oddzielenie serwatki jest szczególnie istotne przy wyrobie serów twardych. W tym celu skrzep kroi się na drobne kawałki, gdy jest on jeszcze mało zwięzły. Przy wyrobie serów miękkich, wymagających zatrzymania większej ilości serwatki, skrzep kroi się na duże graniastosłupy, gdy jest on już bardziej zwięzły. Osuszone z serwatki ziarna serowe dogrzewa się i dosusza. Formowanie serów polega na nadaniu właściwego kształtu i struktury masie serowej, przy użyciu odpowiednich form. W tym czasie (kilkanaście godzin) w temp. 18-20ºC zachodzi łączenie się (sklejanie) ziaren masy serowej. Podczas formowania trwa intensywna fermentacja mlekowa, aż do całkowitego przekształcenia laktozy w kwas mlekowy. Stopniowy wzrost kwasowości w masie serowej powoduje dalsze kurczenie się ziarna serowego i wyciek serwatki. Prasowanie ma na celu dokładniejsze dociśnięcie ziaren masy serowej w formie i przez to pełniejsze wydzielenie serwatki. Zabieg ten stosuje się przy wyrobie serów twardych. Czas prasowania uzależniony jest od łatwości z jaką daje się usunąć nadmiar serwatki i trwa od kilku do kilkunastu godzin w temp. ok. 20ºC. Solenie serów nadaje im prawidłowy smak i właściwie ukierunkowuje rozwój pożądanej mikroflory, procesy enzymatyczne w toku dojrzewania, przyspiesza tworzenia się skórki oraz hamuje rozwój niepożądanych drobnoustrojów. Uformowane sery przetrzymuje się w solance (14-23% roztwór soli kuchennej) przez kilka do kilkunastu dni lub w powierzchnię sera wciera się sól, która z czasem dyfunduje do wewnątrz. Dojrzewanie i pielęgnacja trwa od kilku dni (niektóre sery miękkie), do kilkunastu miesięcy (większość serów twardych), zwykle w temp. 10-15ºC i przy odpowiednio wysokiej wilgotności powietrza. Dojrzewanie polega głównie na enzymatycznym rozkładzie białek (kwaśna proteoliza) i częściowej lipolizie tłuszczu mlecznego, w wyniku aktywności enzymów bakterii zakwasu. Wykształcają się wówczas typowe cechy smakowo-zapachowe, wygląd, konsystencja, oczkowanie i skórka poszczególnych typów sera. W wyniku fermentacji mlekowej powstaje CO2, który wypełniając przestrzenie międzyziarnowe powoduje tworzenie się oczek w serze. Pielęgnacja sera polega na częstym odwracaniu bloków sera w czasie dojrzewania oraz myciu uniemożliwiającym rozwój pleśni na ich powierzchni. Sery będące w stanie dojrzałości wczesnej (tzw. handlowej) sortuje się na gatunki, zawija w folię polietylenową lub parafinuje i wysyła do magazynów, w których osiągają stopień dojrzałości konsumpcyjnej. Jeśli chodzi o sery podpuszczkowe podwędzane poddawane są one oddziaływaniu ciepła i związków chemicznych zawartych w dymie wędzarniczym lub poddawane są preparatom dymu wędzarniczego. Celem procesu jest nadanie wyrobom specyficznych cech sensorycznych, smaku, zapachu i barwy. Dym wędzarniczy powstaje w wyniku wymieszania się z powietrzem fazy gazowej stałej i ciekłej, produktów termicznego rozpadu drewna, przy ograniczonym dostępie tlenu. Jednak wiele zakładów mleczarskich wykorzystuje atomizację preparatem dymu wędzarniczego ze względu na szybkość i mniej agresywne warunki przeprowadzania procesu nadawania charakterystycznych cech wędzarniczych. Podczas wędzenia serów nie wolno stosować wysokich temperatur, ponieważ powodują wytapianie tłuszczu z sera, a następnie deformację ich formy. Uwędzone sery mają specyficzne walory smakowo-zapachowe przypominające smak wędliny. Sery uwędzone są pakowane w folie termokurczliwe lub parafinowane i etykietowane. Tak przygotowane sery przechowywane są odpowiednio w przystosowanych magazynach o temperaturze od 0 do 10ºC, przy wilgotności powietrza 80-85%. Sery z magazynu są dystrybuowane do sklepów. Rodzaje serów Uwzględniając regionalne tradycje w produkcji różnych typów sera, sery podpuszczkowe dojrzewające można podzielić na: a) Sery podpuszczkowe dojrzewające miękkie i półmiękkie: • z porostem pleśniowym; • z przerostem pleśniowym; • maziowe; • pomazankowe; • solankowe; • wędzone. b) Sery podpuszczkowe dojrzewające półtwarde, twarde i bardzo twarde: • typu szwajcarsko-holenderskiego; • typu holenderskiego; • typu szwajcarskiego; • typu angielskiego; • typu włoskiego (do tarcia); • sery z masy parzonej. Sery miękkie mają dość miękką lub miękką konsystencję i delikatną strukturę. Sery półtwarde to przede wszystkim sery pleśniowe z przerostem pleśni. Są one lepkie i dość kruche. Sery twarde mają miąższ twardy, elastyczny, najczęściej dziurkowany. Pod względem zawartości tłuszczu sery klasyfikuje się na śmietankowe (powyżej 50% tłuszczu w suchej masie), pełnotłuste (ponad 45% tłuszczu w suchej masie), tłuste (ponad 40% tłuszczu w suchej masie) oraz półtłuste (ponad 20% tłuszczu w suchej masie). Ze względu na zastosowaną technologię sery dzieli się na maziowe i pokryte skórką. Sery podpuszczkowe twarde, nazywane potocznie serami żółtymi, mogą być typu włoskiego, szwajcarskiego, holenderskiego, angielskiego, bałkańskiego i francuskiego. Sery włoskie Cechą charakterystyczną serów podpuszczkowych twardych typu włoskiego jest bardzo twarda konsystencja i mocno pikantny smak. Są serami bardzo długo dojrzewającymi. Najbardziej znanym twardym serem włoskim jest Parmezan, poza tym do tej grupy serów należą: Fiore Sardo, Grana, Pecorino, Provolone, Romano. Parmezan produkuje się z mleka krowiego. Okres dojrzewania tego sera: 1-3 lat. To ser twardy, zwarty, ale jednocześnie kruchy, grudkowaty. Ma żółtą barwę oraz pikantny, intensywny smak i zapach. Parmezan jest najbardziej znanym włoskim serem na świecie. Włoski ser Fiore Sardo jest serem z mleka owczego, który musi dojrzewać 3-6 miesięcy. Jest serem twardym, o miąższu ziarnistym, zwartym, słomkowego koloru. To najsłodszy z serów owczych, ma karmelowy smak, z posmakiem owocowym i nutką słoności. Ser Grana jest bardzo twardym serem z krowiego mleka, który dobrze nadaje się do ścierania. Czas dojrzewania sera Grana: 1-2 lata. Ma konsystencję zbitą i granulowaną. Ser ma barwę słomkową, jest w smaku słodki, lekko orzechowy, łagodniejszy niż parmezan. Pecorino jest twardym serem z mleka owczego. Rodzaj zastosowanych dodatków decyduje o różnorodności smaków tego sera. Może mieć ostry smak i intensywny zapach lub słony smak i ziołowy aromat. Provolone wytwarza się z mleka krowiego. Ma zwarty, elastyczny miąższ barwy białożółtej z dużą liczbą dziur. Smak sera jest lekko pikantny. Romano, włoski ser z mleka krowiego, dojrzewa nie mniej niż 8 miesięcy. Ma miąższ o strukturze zbitej i ziarnistej budowie, białego lub słomkowego koloru. Ser jest aromatyczny i delikatnie pikantny. Twarde sery włoskie używane są najczęściej w postaci rozdrobnionej. Mogą służyć zarówno jako dodatek do sałatek i potraw gorących. Sery szwajcarskie Sery szwajcarskie charakteryzują się słodkim, delikatnym smakiem. Do najpopularniejszych serów tej grupy należą oprócz Ementalera, także Appenzeller, Gruyere, Raclette i Sbrinz. Ementaler jest serem wytwarzanym z mleka krowiego. Okres dojrzewania sera powinien wynosić 3-6 miesięcy. Miąższ tworzy jednolitą, zwartą, ale elastyczną masę. Ser jest żółtej barwy, ma charakterystyczne, równomiernie rozmieszczone, okrągłe lub owalne dziurki, wielkości dużych oliwek. Ementaler jest serem o smaku łagodnym, lekko słodkawym. Ma delikatny orzechowy aromat. Uważany jest za jeden z najszlachetniejszych serów. Appenzeller to ser wytwarzany z mleka krowiego. Ser dojrzewa w ziołowej zalewie przez minimum 3 miesiące. Ser jest barwy słomkowej może mieć barwę kości słoniowej. Ser jest prasowany, ma miąższ półtwardy, zwarty, jędrny z małymi dziurkami. Appenzeller cechuje się bardzo intensywnym zapachem i wyczuwalnym owocowym posmakiem. Można go łatwo kroić. Gruyere (grojer) jest produkowany z mleka krowiego. Dojrzewanie tego sera trwa zazwyczaj do roku. Ser ma twardą konsystencję, która staje się tym bardziej zwarta, im ser jest dojrzalszy. Gruyere ma niewielkie i bardzo liczne dziurki. Ser jest koloru jasnożółtego, w smaku słodkawy, mleczny, z wyczuwalną słonością. Gruyere występuje również jako słodki i półsłodki. Raclette jest sporządzany z mleka krowiego, bez dodatkowych składników. Ser poddaje się dojrzewaniu przez 6 miesięcy. Raclette jest średnio twardy, ma delikatny lub ostry, ale lekko słonawy smak. Sbrinz wytwarza się z nieodtłuszczonego mleka krowiego. Dojrzewa od 18 miesięcy do 3 lat. Ser ma drobnoziarnisty miąższ. Jest twardy, łatwy do utarcia. Ser jest w smaku łagodny i pikantny. Sery szwajcarskie nadają się do jedzenia bezpośrednio, jako składniki deski serów, kanapek i przekąsek. Sery holenderskie Sery holenderskie stanowią najliczniejszą grupę serów twardych. Cechują się średnio długim okresem dojrzewania i łagodnym lekko kwaskowym smakiem. Sery bardziej dojrzałe, mają mocniejszy smak. Do najpopularniejszych serów tej grupy zaliczają się: Edam, Gouda, Leyden. Ser Edam jest serem robionym z mleka krowiego. Dojrzewa zazwyczaj do 6 miesięcy. Ten półtwardy ser jest zwięzły, ale elastyczny, o kolorze jasnożółtym do brunatnożółtego. Ser ma okrągłe lub owalne, duże dziurki. W smaku ser edamski jest łagodny, słodkawy, orzechowy, lekko kwaskowaty, bez obcych zapachów. Sery dojrzalsze mają smak bardziej pikantny. Najbardziej znany ser holenderski Gouda wytwarza się z mleka krowiego. Ser dojrzewa co najmniej 18 miesięcy. Jest serem twardym, o ziarnistym miąższu, z małymi dziurkami. Miąższ może stać się kruchy i łamliwy. Gouda ma konsystencję podobną, jak dojrzały Parmezan. Ma ciemnożółtą barwę. Ser ma kwaskowaty, słodkawy, śmietankowy smak, z lekko orzechowym posmakiem. Jego zapach jest mocny, wyrazisty. Dojrzały ser jest pikantny. Serem twardym, produkowanym z mleka krowiego i maślanki, jest Leyden. Ser jest kwaskowaty, słony i lekko korzenny, za sprawą dodatku kminku. Ser Leyden jest bardzo podobny do sera Gouda. Ze względu na łagodny smak, sery holenderskie mają wszechstronne zastosowanie kulinarne. Sery angielskie Angielskie sery podpuszczkowe twarde są serami długo dojrzewającymi, o ostrym kwaskowatym smaku z delikatną goryczką. Sery te poddaje się procesowi tzw. czedaryzacji, który nadaje serom specyficzną konsystencję. Sprasowaną masę serową rozdrabnia się przed formowaniem, dzięki czemu gotowy ser ma gładką konsystencję i nie ma oczek. Do najbardziej znanych serów angielskich zalicza się Cheddar, Cheshire i Leicester. Cheddar wytwarza się z mleka krowiego, ser ten dojrzewa 2-3 lata. Miąższ sera cheddar jest elastyczny, o zwartej, gładkiej konsystencji, bez dziurek. Ma barwę słomkowożółtą, choć niekiedy ser bywa barwiony na kolor intensywnie pomarańczowy, przy użyciu barwników naturalnych: karotenów, ekstraktu z papryki i annato. Znane są rożne odmiany sera cheddar, zarówno bardzo ostre, jak i łagodniejsze. Zazwyczaj dojrzały cheddar ma pikantny, lekko kwaskowaty, orzechowy smak. Im ser jest bardziej dojrzały, tym nabiera ostrzejszego smaku. Ser Cheshire produkuje się z krowiego mleka. Musi dojrzewać co najmniej rok. Jest serem półtwardym, o soczystym pomarańczowym miąższu. Ma łagodny, delikatny, lekko słony smak, który zaostrza się wraz z czasem dojrzewania. Ser Leicester jest serem twardym, który produkuje się z mleka krowiego w sposób podobny, jak ser Cheddar. Ser musi dojrzewać 6-9 miesięcy. Ma chropowatą, wilgotną strukturę. W smaku jest łagodny. Cechą charakterystyczną tego sera jest ciemnopomarańczowa barwa, którą zawdzięcza dodatkowi barwnika annato. Sery bałkańskie Sery bałkańskie są serami o średnio długim okresie dojrzewania, zazwyczaj półtwardej, elastycznej konsystencji, łagodne w smaku i zapachu. Do najlepszych serów typu bałkańskiego należą włoski Caciocavallo i bułgarski Kaszkawał. Caciocavallo wytwarza się z mleka krowiego, czasem z niewielkim dodatkiem mleka owczego. Ten twardy ser dojrzewa przez trzy miesiące. Ser jest złocistożółty, o zwartej konsystencji. Jest słodki w smaku i bardzo aromatyczny. Istnieją wędzone wersje takiego sera. Kaszkawał to ser twardy z mleka krowiego lub owczego. Jego miąższ jest zwarty, elastyczny, a jednocześnie kruchy. Wraz z wydłużającym się okresem dojrzewania ser staje się bardziej pikantny, ostry, z gorzkawym posmakiem. Trzeba pamiętać, że smak i aromat serów o takich samych nazwach może różnić się, gdyż cechy te zależą od okresu dojrzewania serów, zawartości tłuszczu oraz miejsca produkcji. Sery francuskie Sery podpuszczkowe twarde są również wytwarzane we Francji. Do tej grupy zalicza się sery Beaufort, Cantal i Comte. Beaufort jest twardym serem krowim, odpowiednikiem szwajcarskiego gruyera, który musi dojrzewać nie krócej niż 6 miesięcy. Ma gładką, elastyczną konsystencję, nie ma dziurek. Miąższ jest biały lub bladożółty. Ser ma smak łagodny, owocowy, słodki, zapach delikatny, maślany. Ser Cantal to ser z mleka krowiego, dojrzewający 3 miesiące. Miąższ sera jest zwarty i jednolity. Smak sera Cantal jest dość ostry, jednak gdy ser jest młody można oprócz ostrego smaku wyczuć w nim posmak słodyczy. Serem twardym z mleka krowiego jest Comte. Jego dojrzewanie trwa co najmniej 3 miesiące. Jest to zwarty ser o małych oczkach. Smak ma słodki, orzechowy, z owocowym posmakiem. Sery podpuszczkowe mają wszechstronne zastosowanie w kuchni. Francuzi podają sery również na deser, a narodową specjalnością jest tzw. „deska serów”, na której serwuje się odpowiednio dobrane, rozmaite gatunki serów półtwardych i twardych. Sery nadają się do przygotowania różnych przystawek. Są wykorzystywane do dań gorących, np. pizzy, zapiekanek, tostów, naleśników, niektórych zup. Stanowią doskonały dodatek do potraw z makaronów, można z nich też przyrządzać sosy. Pasują do potraw mięsnych, rybnych oraz warzywnych. Sery podpuszczkowe dodaje się również do rozmaitych sałatek. dr Ewa Mucha-Szajek prof. WSHiG mgr inż. Tomasz Borowy Wyższa Szkoła Hotelarstwa i Gastronomii w Poznaniu
serwatka z mleka owczego posiada 1 hasło. ż ę t y c a; Podobne określenia. ser z mleka owczego; ser z mleka owczego; biały ser z mleka owczego; miękki ser z mleka owczego; masa serowa z mleka owczego; gatunek sera owczego; Ostatnio dodane hasła. tekst dla wtajemniczonych; pospolity minerał skałotwórczy; aktor w pantomimie; wada drewna
09 wrz 2012 13:48 Nabiał i dania mączne Sery góralskie wizytówka polskich gór. ocena: 4/5 głosów: 2 Dodaj do ulubionych Wybierz listę: OSCYPKI: Oscypki wyrabia się tylko od maja do października. Aromatyczne oscypki są kulinarna wizytówką Zakopanego i polskich gór. Zna je cała Polska. Twarde wędzone serki powstają z solonego mleka owczego. Od lat jego wyrobem trudnią się bacowie. Po wydojeniu owiec mleko zlewają przez lniane płótno do specjalnej drewnianej kadzi. Dodają tzw. klog czy wysuszoną i sproszkowaną podpuszczkę. To dzięki niej z mleka powstaje masa serowa. Odciska się ją, maczając w gorącej wodzie i formuje. Potem taki oscypek przez dobę moczy się w solance. Dopiero wtedy może zostać uwędzony. Oscypki powstają także po drugiej stronie Tatr. OSTEPIOKI: Tam nazywają się ostepioki. Do ich tworzenia używa się mniej mleka owczego, a więcej krowiego, są więc łagodniejsze w smaku. Jednak Tatry słyną nie tylko z oscypków. Przysmaki jakie jeszcze wyrabiają górale. BUNDZ: Twarogowy ser z mleka owczego. Najsmaczniejszy jest wiosną. Bundz zrobiony podczas majowych wypasów owiec ma swoją nazwę bundz majowy. BRYNDZA: Miękki ser z owczego mleka. Powstaje z pokruszonego, a następnie wyrobionego na gładką masę bundzu. Ser pozostawiony na mniej więcej 2 tygodnie w specjalnie szczelnych dzbankach dojrzewa i nabiera charakterystycznego smaku. GOŁKA: Produkowana jest podobnie jak oscypki, ale z mleka krowiego. Formuje się ją w kształt walca. ŻĘTYCA: Napój mleczny otrzymywany przez odciśniecie serwatki.
guacamole recipe. doughnats light. ciasto na nugetsy. kimchi kimczi pikantna kiszonka. Przepisy na masa serowa do tortu w wyszukiwarce kulinarnej - wszystkie zbliżone przepisy do masa serowa do tortu. Znajdź sprawdzony przepis z Mikserem Kulinarnym!
Lista słów najlepiej pasujących do określenia "ser z owczego mleka":BRYNDZAOSCYPEKROKPOLROQUEFORTFETAOSZCZYPEKBUNDZSERWATKANIWASOSTEJCROGLINCASTELLANOCAMPSCOTTCALCAGNOCAIRNSMOREBUNCBATZOSALBARRACINABBAMAREKAJMAK
masa serowa uzyskana z mleka owczego ★★★ KAPKA: odrobinka mleka ★★★ KEFIR: napój na bazie mleka ★★★ MUSLI: mieszanka płatków do mleka ★★★ ZAMEK: błyskawiczna rzecz w spodniach ★★★ BEBIKO: marka mleka dla niemowląt ★★★ KOŻUCH: tworzy się na powierzchni mleka ★★★ KUSKUS: rodzaj kaszy, błyskawiczna
Spożywanie od pierwszych dni życia, cenione za zawartość witamin i minerałów, od tysięcy lat wykorzystywane do produkcji nabiału, wypieków i deserów. Już w 3 000 (a nawet wcześniej!) stało się bazą wyrobów serowarskich – to najstarszy opanowany sposób przetwórstwa mleka. Mleko to jeden z najważniejszych produktów w diecie człowieka, ale i każdego ssaka. Zobacz, jak wybór mleka wpływa na jakość i smak sera! Jak powstaje ser? Produkcja serów w Europie ma wielowiekową tradycję, a wiele gatunków wciąż powstaje według wypracowanych setki lat temu receptur – tak, jak w przypadku serów kaszubskich ze Starej Mleczarni. Sery niewątpliwie są istotnym elementem polskiego mleczarstwa. Polacy spożywają niemal 5 kg sera podpuszczkowego i prawie 7 kilogramów serów kwasowych (twarogowych) rocznie. Proces produkcji większości serów można podzielić na 7 etapów: odpowiednie przygotowanie mleka, zaprawienie mleka podpuszczką, obróbka skrzepu, formowanie, prasowanie, solenie, dojrzewanie i pielęgnacja. Wybór mleka to kluczowy element produkcji sera. W Starej Mleczarni 1 kilogram sera powstaje z aż 11 litrów mleka. Bez odpowiedniego surowca nie da się uzyskać wysokiej jakości sera. Jak wygląda przygotowanie mleka, które staje się głównym składnikiem sera? Przygotowanie i obróbka mleka Odpowiednie przygotowanie mleka to pierwszy etap produkcji sera. To na tym etapie, dzięki pasteryzacji, normalizacji i filtracji, powstaje surowiec o stałych parametrach i określonej proporcji tłuszczu, np. 3,2% tłuszczu w przypadku Kaszebsczi Ser, ale wolny od niepożądanych bakterii i zanieczyszczeń. W wyniku normalizacji mleka – poprzez pasteryzację osiąga się taką proporcję kazeiny do tłuszczu, jaka jest oczekiwana w gotowym produkcie. Warto wiedzieć, że do niektórych serów rzemieślniczych stosuje się mleko niepasteryzowane. W zależności od rodzaju sera, do mleka dodawane są podpuszczka, kwas cytrynowy, sól, kultury starterowe bakterii i inne składniki, które w efekcie pozwolą uzyskać pełnowartościowy produkt, o określonych właściwościach. Przygotowanie mleka wymaga prawdziwego serowarskiego kunsztu – mleko w całej objętości musi mieć taki sam skład i zawartość dodanych składników, inaczej produkt nie będzie pełnowartościowy. Zależnie od rodzaju sera, jaki chce się uzyskać, należy wybrać inny sposób obróbki mleka. W przypadku serów podpuszczkowych, takich jak brie czy camembert, najważniejszy jest moment ścięcia mleka za pomocą podpuszczki i dojrzewanie. W tym celu można wykorzystać podpuszczkę (enzym trawienny odpowiedzialny za ścinanie się mleka) naturalną lub mikrobiologiczną. Sery twarogowe to wyroby, które powstają metodą kwasowo-podpuszczkową lub kwasową. Do produkcji twarogu potrzebne jest mleko odtłuszczone lub normalizowane — zależnie od pożądanego poziomu tłuszczu w serze. W przypadku twarogów pasteryzacja przeprowadzana jest, gdy do mleka dodawany jest zakwas. Sery podpuszczkowe dojrzewające, takie jak ementaler, parmezan, cheddar, przygotowywane są ze skrzepu podpuszczkowego, który powstaje w wyniku dodania do mleka podpuszczki. Powstała masa serowa jest obrabiana i formowana, by przejść w fazę dojrzewania właściwego. Na tym etapie następuje rozkład i częściowa neutralizacja, kwasu mlekowego, rozkład białek i przemiany soli, by pod czujnym okiem serowara osiągnąć odpowiednie dla gatunku sera cechy. Kozie, krowie czy owcze? Pewne charakterystyczne walory danego gatunku sera są możliwe do osiągnięcia tylko poprzez wykorzystanie odpowiedniego mleka. Żółte sery są tradycyjnie wyrabiane z mleka krowiego i wzbogacają dietę o wapń, białko i witaminy B12. Mleko owcze w Polsce wykorzystywane jest głównie do produkcji tradycyjnych oscypków i bryndzy. Włosi, Francuzi i Hiszpanie chętnie wykorzystują mleko owcze do produkcji pecorino, fety, słynnego roqueforta czy manchego. Warto zwrócić uwagę, że mleko owcze w porównaniu z mlekiem krowim ma więcej suchej masy, w tym tłuszczu i kazeiny. Sery z mleka koziego to jeden z najstarszych serowarskich wyrobów na świecie – te wszystkożerne zwierzęta były bardziej wytrzymałe i potrafiły przeżyć tam, gdzie nie było odpowiednich warunków dla krów i owiec. Najcenniejszą właściwością mleka koziego jest białko, które nie wywołuje alergii. Sery kozie mogą być bezpiecznie spożywane przez alergików. W niektórych częściach świata do produkcji serów wykorzystuje się także mleko bawole, mleko reniferów, a także różnego rodzaju mleka roślinne, które są substytutem tradycyjnego mleka przy wyrabianiu serów wegańskich. Należy pamiętać, że na smak sera ma wpływ nie tylko wybrany rodzaj mleka, ale także miejsce wypasania zwierząt, ich dieta oraz warunki hodowli. Najlepsze mleko w Polsce Jednym z najlepszych gatunków mleka krowiego jest tzw. mleko sienne, które używane jest do produkcji sera Old Sellin prosto ze Starej Mleczarni. Dlaczego mleko sienne jest wyjątkowe? Pozyskuje się je od krów, które są karmione tylko trawą i sianem, a w ich diecie nie ma pasz kiszonych i sztucznych karm. Krowy przebywają na pastwiskach nawet 180 dni w ciągu roku. Dzięki naturalnej diecie krów mleko sienne jest bogate w wartości odżywcze i minerały, a także ma doskonały smak. To, jakie mleko zostanie wykorzystane do wyrobienia sera – żółtego, twarogowego, pleśniowego i każdego innego – determinuje jego walory smakowe i wartości odżywcze. Złej jakości mleko sprawi, że nawet najlepszy serowar nie będzie w stanie wydobyć z sera wszystkich jego aromatów, charakterystycznych smaków i wyglądu. Wykorzystanie mleka siennego do produkcji sera jest gwarancją jakości i naturalnego smaku.
Składa się z ok 70% z mleka owczego jest twardy i słony. Świetnie nadaje się do grillowania. Można go również wykorzystać w kuchni jako dodatek do potraw mięsnych np.: z jagnięciną. Idealnie łączy się ze słodkimi konfiturami i dżemami. A słodko słony smak zachwyca nie jednego konesera serów. Masa netto: 40g
Ciasto z serem to jedno z pyszniejszych ciast, jakie można upiec latem. Zapraszam po super przepis na puszyste i niezwykle wilgotne ciasto z twarogiem i owocami. - dokładny opis wykonania i zdjęcia kroków- można też użyć innych małych owoców- ciasto długo zachowuje świeżość Czas przygotowania: 25 minut Czas pieczenia: 40 minut Liczba porcji: około 1340 g ciasta Kaloryczność kcal: 210 w 100 g ciasta Dieta:wegetariańska Składniki: 2 szklanki mąki pszennej tortowej - 320 g 4 średniej wielkości lub mniejsze jajka - 200 g po rozbiciu 250 g twarogu mielonego - może być z kubełka 120 g cukru drobnego lub cukru pudru 100 g masła - pół kostki o wadze 200 g 100 ml mleka lub napoju roślinnego bez cukru 2 płaskie łyżeczki proszku do pieczenia 300 g owoców - u mnie 150 g malin i 150 g jagód Ciasto z serem Szklanka ma u mnie pojemność 250 twaróg i jajka koniecznie wyjmij wcześniej z lodówki, by osiągnęły temperaturę forma do pieczenia: 35 x 11 cm (wymiary wewnętrzne) lub inna forma o pojemności około 2 litrów. Pieczenie: 180 stopni, środkowa półka z opcją pieczenia góra/dół. Czas pieczenia: około 40 termoobiegiem czas pieczenia podobny (sprawdzasz pstryczkiem na środku ciasta), zaś temperatura pieczenia powinna powinna wynosić około 170 stopni. Kalorie policzone zostały na podstawie użytych przeze mnie składników. Jest to więc orientacyjna liczba kalorii, ponieważ Twoje składniki mogą mieć inną liczbę kalorii niż te, których użyłam ja. Z podanej ilości składników otrzymasz ciasto o wadze minimum 1300 gramów. Podczas liczenia kaloryczności ciasta nie uwzględniłam posypki w postaci cukru pudru, czy też ewentualnie lukru. Zanim zaczniesz szykować ciasto z twarogiem i owocami, polecam najpierw przeczytać cały przepis, by przygotować się odpowiednio wcześniej do kolejnych etapów wykonania. Ciasto z serem przepis Możesz już zacząć nagrzewać piekarnik do 180 stopni, środkowa półka z opcją pieczenia góra/dół. Do misy miksera wbij cztery dość małe jajka (u mnie 200 gramów po rozbiciu) i wsyp mniej więcej pół szklanki cukru. Ja daję 120 gramów cukru drobnego i ciasto wychodzi idealne, nie za słodkie. Jeśli lubisz mocno słodkie ciasta możesz dać śmiało nawet 3/4 szklanki cukru. Cukier z jajkami ubijaj mikserem na wysokich obrotach przez kilka minut. Cukier powinien całkowicie rozpuścić się w jajkach. Pod koniec ubijania ma powstać puszysta i jasna masa. Pół kostki prawdziwego masła, czyli 100 gramów roztop w mikrofalówce, w rondelku na minimalnej mocy palnika lub w kąpieli wodnej. Przestudź je całkowicie. Możesz też dodać bardzo miękkie masło, które wyjęte było z lodówki na kilka godzin przed planowanym pieczeniem. Do miski z puchem jajecznym zacznij wlewać/dodawać masło lub ewentualnie olej w tej samej ilości co masło (rzepakowy, ryżowy lub z pestek winogron). Masło lub olej wlewaj cienką strużką. Puch cały czas ubijaj na wysokich Razem z cukrem można też dodać odrobinę nasion wyjętych z laski wanilii lub też pół łyżeczki pasty albo esencji waniliowej. Jeśli masz jajka duże, to dać trzy sztuki. Zmniejsz obroty miksera do minimalnych i dodaj też 250 gramów sera twarogowego. Konsystencja sera powinna być taka jak w twarogach kubełkowych. Możesz zatem użyć twarogu w kostce i samodzielnie go zmielić lub dać twaróg z kubełka. Wlej jeszcze 100 mleka i po chwili wyłącz mikser. Jeśli Twój mielony twaróg jest dość twardy i suchy, to dodaj odrobinę więcej mleka lub też dodaj łyżkę jogurtu (temperatura pomieszczenia). Do miski wsyp mieszankę sypkich składników (mąka i proszek do pieczenia). Dwie szklanki mąki pszennej - najlepiej tortowej typ. 450 to około 320 gramów mąki. Całość wymieszaj powoli, ale dokładnie szpatułką z sylikonową łopatką lub drewnianą łyżką. Gotowe do pieczenia ciasto z serem przełóż do formy. Ciasto powinno mieć konsystencję lekkiego budyniu. Użyłam długiej foremki bez odpinanych boków, więc wysmarowałam ją tylko od środka odrobiną masła i obsypałam bułką tartą. U mnie foremka o wymiarach 35 x 11 cm (wymiary wewnętrzne). Jeśli używasz tortownicy, to możesz dno oraz boki wyłożyć papierem do pieczenia. Na wierzch ciasta wyłóż 300 gramów umytych i osuszonych owoców. U mnie było to 150 gramów malin oraz tyle samo jagód leśnych. Porada: Inne owoce jakie można dodać to: borówki, drobne truskawki, dowolne porzeczki, kawałki moreli lub brzoskwiń, wiśnie. Można też użyć owoców mrożonych, które trzeba najpierw rozmrozić, odlać ewentualną glazurę i osuszyć. Formę z ciastem z serem twarogowym umieść na środkowej półce, w piekarniku nagrzanym do 180 stopni. Ustaw opcję pieczenia góra/dół. Ciasto piecz około 40 minut. Po około 35 minutach sprawdź, czy ciasto jest już upieczone. Ostrożnie uchyl drzwi piekarnika i wbij w ciasto drewniany patyczek do szaszłyków. Jeśli po wyjęciu patyczek jest suchy, to znaczy, że ciasto z serem jest już upieczone. Moje było idealnie upieczone już po 40 minutach. Po upieczeniu lekko uchyl drzwi piekarnika. Polecam zablokować drzwiczki rękawicą kuchenną, by zrobić tylko małą szparkę. Po 5 minutach otwórz drzwi do połowy, a po chwili wyjmij ciasto z pieca. Uwolnij je z foremki i przełóż na kratkę do przestudzenia. Po przestudzeniu ciasto z serem i owocami oprószyłam lekko cukrem pudrem i dodałam trochę świeżych owoców. Ciasto z twarogiem można też polać domowym lukrem. Przestudzone ciasto zawiń luźno w papier śniadaniowy i trzymaj w torbie spożywczej w suchym i chłodnym pomieszczeniu. Świeżość zachowa przynajmniej przez dwa dni. Jeśli planujesz trzymać ciasto dłużej, to przechowuj je w lodówce pod kloszem. Średnia / 5 (284 głosów) Oceń!
XIfW. kxdg89rgy1.pages.dev/62kxdg89rgy1.pages.dev/44kxdg89rgy1.pages.dev/21kxdg89rgy1.pages.dev/12kxdg89rgy1.pages.dev/82kxdg89rgy1.pages.dev/1kxdg89rgy1.pages.dev/54kxdg89rgy1.pages.dev/81
masa serowa z mleka owczego
